iranmatikanlogo
ماده 138 قانون مالیات های مستقیم
معافیت های مالیاتی ( اصلاحی 27/11/1380) آن قسمت از سود ابرازی شرکت های تعاونی و خصوصی که برای توسعه و بازسازی و نوسازی یا تکمیل واحد های موجود صنعتی و معدنی خود یا ایجاد واحد های جدید صنعتی یا معدنی در آن سال مصرف گردد از پنجاه درصد (50%) مالیات متعلق موضوع ماده (105) این قانون معاف خواهد بود مشروط بر اینکه قبلا اجازه توسعه یا تکمیل یا ایجاد واحد صنعتی یا معدنی جدید در قالب طرح سرمایه گذاری معین از وزارتخانه ذی ربط تحصیل شده باشد . در صورتی که هزینه اجرای طرح یا طرح های یاد شده در هر سال مازاد بر سود ابرازی همان سال باشد و یا از هزینه طرح سرمایه گذاری کمتر باشد شرکت میتواند از معافیت مذکور در محاسبه مالیات سود ابرازی سال های بعد حداکثر به مدت سه سال و به میزان مازاد مذکور و یا باقیمانده هزینه اجرای کامل طرح بهره مند شود .( معافیت مالیاتی )
  • تبصره - 1 - ( اصلاحی 27/11/1380) در صورتی که شرکت ، قبل از تکمیل ، اجرای طرح را متوقف نماید یا ظرف یک سال پس از مهلت تعیین شده در طرح سرمایه گذاری ، آن را به بهره برداری نرساند ، یا ظرف پنج سال پس از شروع بهره برداری آن را تعطیل ، منحل یا منتقل نماید معادل معافیت های مالیاتی منظور شده در این ماده برای اجرای طرح و جرایم متعلقه موضوع ماده (190) این قانون از شرکت وصول خواهد شد .
  • تبصره - 2 - واحد های صنعتی جدید که با استفاده از معافیت های مندرج در این ماده تاسیس میشوند نمیتوانند از معافیت های مالیاتی موضوع ماده 132 این قانون استفاده نمایند .
  • تبصره - 3 - کارخانه های واقع در محدوده آبریز تهران که تعداد کارکنان آن ها کمتر از پنجاه نفر نباشند در صورتی که تاسیسات خود را کلا به خارج از شعاع یک صد و بیست کیلومتری مرکز تهران انتقال دهند براساس ضوابطی که از طرف وزارت امور اقتصادی و دارایی و وزارت ذی ربط حسب مورد برقرار میشود تا ده سال از تاریخ بهره برداری در محل جدید از پرداخت مالیات بر درآمد ناشی از فعالیت صنعتی مربوط معاف خواهند بود . (( کارخانه های واقع در شعاع 120 کیلومتری تهران و حوزه استحفاظی شهر های بزرگ :( مشهد , تبریز , اهواز , اراک , شیراز , اصفهان ) که تاسیسات خود را کلا به شهرک های صنعتی مصوب انتقال دهند , از تاریخ بهره برداری در محل جدید از نصف مدت معافیت مالیاتی موضوع این تبصره برخوردار خواهند شد .))
  • تبصره - 4 - از نظر این قانون محدوده آبریز تهران شامل منطقه آبریز غربی رودخانه حبله رود گرمسار و منطقه آبریز شرقی رودخانه زیاران و کلیه مناطق رودخانه های دماوند , جاجرود , دارآباد , دربند , اوین , فرحزاد , کن , کرج , کردان بوده و حدود آن عبارتست از : شمالا - خط الراس کوههای البرز که آب آن به رشته کویر مرکزی جاری میشود . شرقا - ساحل غربی رودخانه حبله رود گرمسار غربا - ساحل شرقی رودخانه زیاران جنوبا - خطوط ممتد از غرب به شرق از محل تقاطع رودخانه زیاران با رودخانه شور تا خط القعر دریاچه نمک به سمت غرب تا محل تقاطع با مسیر حبله رود گرمسار .